در ابتدا باید یک خسته نباشید جانانه به آقای اصغر خلیلی گفت،به من که خیلی چسبید،تئاتری از زبان مردم بر دل مردم و به دور از فیگورهای روشن فکرانه و برگرفته از تاریخ این سرزمین(سلسله قاجار) و حاوی طنزی درونی که گاه انسان را به تفکری عمیق وا می دارد.تقابلی عجیب که کارگردان با زیرکی خاصی دائما مخاطب را در دو راهی مدرنیته(غرب) و سنت(شرق) قرار می دهد.این تلنگر هوشمندانه تا پایان نمایش همراه مخاطب است و از او تفکر می خواهد.