من خیلی از دیدن این نمایش راضی بودم. بازیها یکدست بود و طنز کلامی خیلی خوبی وجود داشت. علاوه بر اینها، استفاده از یک سری المانهای سمبلیک و
... دیدن ادامه ››
معنیدار واقعا جالب توجه بود نظیر فلاسک و کلاهخود و... و این سمبلیک بودن در خدمت کمدی ابزورد کار قرار میگرفت. برای مثال همین که پدرشون مرده بود و بدون کوچیکترین ناراحتی از این واقعه پدر رو به فلاسک تشبیه میکنن و دربارش حرف میزنن ولی درباره همایون که صحبت میکنن، وقتی نادر میخواد اونو به دستمال کاغذی تشبیه کنه، احمد نمیذاره و میگه یه چیز بزرگتر باید باشه که در نهایت کلاهخود رو انتخاب میکنن که نماد عظمت (به خاطر بار حماسی کلاهخود) و ظلم (به خاطر این که برای شمره) هستش و در آخر نمایش، بنا بر اون حالت استیصالی که در برابر همایون داشتن، رو به روی شمر زمانه تعظیم میکنن. من همیشه به دوستانم گفتم کمدی ابزورد سبک خیلی سختیه به این خاطر که مدام در خطر رفتن به سمت لودگی و جلف شدن هستش. اما این نمایش خیلی خوب تونست یه کمدی ابزورد رو دربیاره.
انقدر کار خوب بود که ایرادات جزئی کار به چشم نمیاد اما دو نکته رو دوست داشتم عرض کنم تا شاید بتونه کمککننده باشه. نکته اول این که ابتدای نمایش، سرعت پیشروی روایت یه مقدار بالا بود و مخاطب گاهی اوقات از دیالوگها جا میموند. برای خود منم یه جایی از اوایل نمایش این اتفاق افتاد. نکته دوم هم این که کلکلهای بین نادر و احمد که گاهی منجر به تکرار مداوم یه کلمه میشد، این تکراره از یه جایی به بعد آزاردهنده میشد و اگه دفعاتش کمتر باشه شاید بهتر بشه. نمونه بارزش بحث سر دیوار حمال بود.
در کل این نمایشو خیلی پیشنهاد میکنم. یه کمدی قوی که به سادگی خنده از مخاطب میگیره و خیلی میتونین ازش لذت ببرین.