نمایش را در شب اول دیدم ...
با اینکه حدود ۳۰دقیقه از ۸ گذشته بود ولی سالن هنوز باز نشده بود ٬ با درایتی که مسولین سالن داشتن و گروه گروه افراد هر بلوک را به محل خودشان راهنمایی کردند با نظم خوبی نمایش با ۴۵دقیقه تاخیر شروع شد ٬ ردیف دوستان بدون صندلی اولین نکته ای بود که نظر مرا جلب کرد که منو هوس انداخت صندلیمو با اونها عوض کنم :)))
تصور کن تو تاریکی سالن یه دفعه صورت امیر جعفری با اون سر از ته تراشیده جلوت سبز بشه :)))) ... واقعا شروع جالبی بود ...
امیر جعفری ٬ همان امیر جعفری دوست داشتنی همیشگی است ! با احساس تمام نقشش را بازی میکند. خوبه تو این نمایش ها یه دستمال همیشه دم دستش هست که عرق های سروکله اش را خشک کنه :))
اما بی شک شما تا مدتها بازی خانوم پانته آ بهرام را فراموش نخواهید کرد ! هیچ حرکت اضافی در رفتارش دیده نمیشود که بخواهد بزور شما را بخنداند اما حرکاتش و حرفهایش ناخداگاه لبخند بر لبانتان می نشاند ...
بازی این دو نفر یک کلاس آموزشی به تمام معناست ...
نوید محمد زاده و ستاره پسیانی هم بسیار خوب از پس نقششان برآمدند ... البته از خانم پسیانی ... دیدن ادامه ›› غیر ازینم توقع نمیرفت چون در اجرای سالهای قبل هم حضور داشته است و بایست اینگونه بازی میکردند ...
از پایان نمایش هم بسیار لذت بردم ... تا آخر با خودم کلنجار میرفتم که پایان داستان چه میشود ؟! ...
همه عوامل خسته نباشند ...
راستی اون اقا پسری که نمایش بهش تقدیم شد و بعد رفت تو بغل اقای امیر جعفری کی بودددد؟ ما هم دلمون بغل خواست :)))))))) ...