یادداشتی برای نمایش لرز
امشب، به تماشای این نمایش نشستم؛ لرز بعد از سبُکی، دومین کاری بود که در این هفته از آقای داریوش علیزاده دیدم. شاید اولین چیزی که در این نمایش به چشم می خورد، هماهنگی عالی اعضای گروه و بازی های درخشان تمامی بازیگران این اثر است. متن و داستانی خلاقانه که با بازی ها و کارگردانی خوب، تبدیل به نمایشی منسجم شده بود. لرز، پایان بندی مناسبی هم داشت و فارغ از کلیشه های موجود بود.
با توجه به نمایش سبُکی و لرز، داریوش علیزاده جزو افرادی است که در آینده نیز به تماشای آثارش خواهم نشست. برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.