یادداشتی برای نمایش فرآیند
کاش ما هم در را باز نمی کردیم ...!
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "فرآیند" نشستم. اجرا طبق معمولِ بسیاری از نمایش های ایرانشهر و متأسفانه، با تأخیر 15 دقیقه ای شروع شد. فرآیند بر خلاف بسیاری از آثار، دارای متن و نمایشنامه ای قوی و هدفمند است و با توجه کردن به جزئیات، هوشمندانه تا انتها پیش می رود. فرآیند تا حدی یادآور فیلم پاراسایت (انگل) و کاملاً یادآور وضعیتی آشنا برای ما است ...! فرآیند انقدر باورپذیر بود که حتی در اندک لحظه های طنز، ما را یاد بیت "خنده تلخ من از گریه غم انگیزتر است، می انداخت". طراحی صحنه ی خلاقانه (کافیست ایده درِ متحرک را به یاد بیاوریم) و نورپردازی مناسب به غنای کار افزوده بودند. با احترام به نظر برخی دوستان، به نظر من ریتم نمایش اصلاً کُند نبود و این ریتم در خدمت خط داستان و برای شکل گیری فرآیند مورد نظر بوده است. از دیگر نقاط قوت اجرا می توان به بازی درخشان آقای کا در کنار بازی قابل قبول سایر بازیگران اشاره کرد.
چقدر صحنه پایانی جذاب بود؛ استیصال، درماندگی و شاید بردگی؛ این روزها همگی به نوعی "آقای کا" هستیم ...
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.