یادداشتی برای نمایش ساختن
درود بر تیوالی های عزیز
دیروز، به تماشای "ساختن" نشستم. عملِ ساختن با ویرانی شروع می شود؛ برای ساختن، ابتدا باید ویران کرد و این ویرانی در شخصیت سه کاراکتر اصلی نمایش، مشهود است. "ساختن"، ایده جدید و خلاقانه ای بود که به اندازه خودش حرف برای گفتن داشت و خیلی درگیر کلیشه نشد. فرم اجرا و طراحی حرکات، درجه یک و بازی تمامی بازیگران نیز، قابل قبول و دوست داشتنی بود. از دیگر نکات مثبت این اثر، باید به طراحی صحنه و طراحی لباس جذاب آن اشاره کرد. در نهایت، تقابل یا تلفیق عشق و نفرت که از ابتدای قصه هم به چشم می آمد، پایان خوبی برای "ساختن" رقم زد.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.