یادداشتی برای نمایش درس بی پایان
مقابله با دیکتاتور یا نقد بر نظام آموزشی سرکوب گر ؟
درود بر تیوالی های عزیز
دیشب به تماشای "درس بی پایان" نشستم. متأسفانه اجرا با 15 دقیقه تأخیر شروع شد. داستان نمایش، نقد بر نظام آموزشی، مقابله با دیکتاتور و یا هر برداشت دیگر که سایر عزیزان ممکن است از آن داشته باشند؛ در نگاه اول نظام آموزشی و مدرسه زیر ذره بین قرار می گیرد و فضایی منعکس می شود که برای اکثر ما کاملاً آشناست. در نگاه بعدی شاید بتوان مدرسه را به جامعه تعمیم داد و برداشت های عمیق تری از آن ثبت کرد؛ اما در هر صورت و از نظر بنده، متن تا اواسط اجرا سرپا و از بخشی به بعد دچار افت شد. کاش در اجرایی که تا این اندازه دغدغه مند است، برخی کلمات سخیف استفاده نشود.
طراحی دکور خوب و اندازه بود اما طراحی لباس شاید می توانست بهتر باشد. نقطه قوت این نمایش در کنار دغدغه مندی و داشتن حرف برای گفتن، بازی و انرژی بازیگران بود. به شخصه از بازی یک دست، هماهنگ و خوش انرژی تک تک بازیگران لذت بردم. هنرمندی خانم تدین را قبلاً در "دریم لند" و خانم هزاوه را در "آن دیگری" دیده بودم و چقدر درخشان اند این دو عزیز. خاطرم است در بررسی تئاتر آن دیگری در سال 98 نوشته بودم که در آینده از خانم هزاوه بیشتر خواهیم شنید و این مطلب را دوباره برای ایشان و خانم تدین تکرار می کنم.
اوج اجرا در صحنه آخر نمایش است که مطلبی تلخ را بازگو می کند؛ خفقانی که ... دیدن ادامه ›› محیط پیرامون را اِشغال کرده اما مهم این است که امنیت وجود دارد ! برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.
پ.ن : هر چند مخاطبین این پاراگراف احتمالاً اصلاً عضو تیوال نیستند و این بخش را نمی خوانند اما لطفاً در زمان اجرا پچ پچ نکنیم، تجزیه و تحلیل دیالوگ ها و بگو بخندهای سریالی را هم به بعد از اتمام نمایش منتقل کنیم ! این حرکات در سالن های سینما هم زشت است، چه برسد به هنر دلنشین ما، "تئاتر"...