یادداشتی برای نمایش "پناه کاه"
درود بر تیوالی های عزیز
دیروز به تماشای " پناه کاه" نشستم. اول از همه به رسم قدرشناسی باید از آقا فرزاد نازنین بابت اینکه حدود یک ماه قبل و پیش از شروع اجراها با ارسال مطلب مربوط به نمایش برای بنده، توصیه به دیدن پناه کاه کردند، تشکر کنم. شده با حال نه چندان خوب وارد سالن شوید و از اجرای یک نمایشِ فکر شده و درست لذت ببرید ؟ پس اجازه دهید دومین تشکر را از گروه ریگولیتو بابت اینکه برای وقت و درک مخاطب ارزش قائل هستند و چنین نمایش حساب شده ای خلق کردند، داشته باشم. از همان ابتدا که وارد سالن می شوید یک موسیقی بسیار زیبا در حال پخش است که شما را از ایرانشهر خارج می کند و به عالَمی دیگر می برد. نمایش شروع می شود؛ چه طراحی صحنه ای ! اگر نگوییم بهترین، شاید یکی از بهترین طراحی صحنه هایی که در سال جدید دیده بودم همین صحنه بود. در پناه کاه وارد فضایی می شوید که شاید به ظاهر عجیب باشد اما در واقع اصلاً این فضا عجیب نیست و ما هر روز در حال زندگی کردن آن هستیم ! واقعاً 80 دقیقه چطور گذشت ؟ اصلاً این گذر زمان حس نشد. طراحی لباس، صدا و نورپردازی و هماهنگی نور و صدا با وقایع اجرا عالی بود. بازی تمام بازیگران به ویژه حسین امیدی را پسندیدم و شاهد کارگردانیِ درست و دقیق هستیم. در خصوص متن نقدهایی وارد است اما در کل متن هم راضی کننده بود. در انتها بسیار خوشحال هستم که فرصت تماشای یک تئاتر با کلاس و حرفه ای را از دست ندادم.
با توجه به روند افزایشی مبتلایان به کرونا در کشور، لطفاً همه عزیزان داخل سالن ماسک بزنند؛ ماسک چیزی از زیبایی های شما کم نمی کند.
برای همه عوامل گروه که برای این اجرا زحمت کشیدند، آرزوی موفقیت های روز افزون دارم.