به عقیده من فقر مادر تمام بیماری های اجتماعی است که با به وجود آمدن این بیماری ها، افراد مختلفی از هر بخش از جامعه دچار آسیب روانی میشن. و تفاوتی نداره که یک پزشک باشیم یا یک کارگر یا یک معلم و یک بازاری. در همچین شرایطی بیماری روانی به سراغ تک تک اعضای جامعه و از هر طبقه ای خواهد رفت.
به نظرم این نمایش اشاره به یکی از عمیق ترین نیازهای انسان یعنی نیاز به بقا اشاره میکرد. نیازی که خوراک و تامین اون اصلی ترین نوع بروزش هست. و در راه برآورده کردن این نیاز برخی انسان ها تن میفروشن، برخی پدر ، برخی فرزند و برخی دیگه سلامتی رو به فروش میزارن و در انتها برخی عیسی مسیح رو.
حقیقت این هست که وقتی نیاز به بقا به خطر میافته، حفظ اخلاق انسانی به شدت سخت میشه که این قسمت رو نمایش در جاهای مختلفی به خوبی بهش اشاره میکرد. و همینطور در شرایطی که گروهی از انسان ها نیاز به غذا برای بقای خودشون پیدا میکنن، گروه دیگه ای از جامعه شروع میکنن تا با برطرف کردن این نیاز، از گروه اول سوء استفاده کنن. مثلا با دادن یک تیتاپ بچه ای رو مورد آزار جنسی قرار بدن و بهش آسیب بزنن.
نمایش از همون لحظه اول و با نوآوری که توی آغاز کار داشت بیننده رو جذب خودش میکرد.
با اینکه این نمایش حدودا یک ساعت و نیم زمان برد، ولی اصلا حوصله سر بر نبود و همینطور داستان تیکه تیکه نمیشد تا جریان به کلی از دست آدم در بره.
و همینطور کار کردن این همه بازیگر در کنار هم اون هم با اون سرعت گفتن دیالوگ ها حتما سختی های خودشو داشته که کار رو به اینجا برسونه.

به همه شون که حتی اسماشون رو نمیدونم خسته نباشید میگم و از دید بیننده میتونم بگم هم از لحاظ محتوا هم از لحاظ اجرا یک کار عالی رو تونستن به صحنه بیارن