فیلمی در ستایش پدرانگی. با پایانی که دوستش نداشتم.
دوراهی انتخاب و آدم‌‌هایی در مخمصه. بازی‌ها و متن خوب بود. درگیرکنندگی داشت اما کاش آن پایان رقم نمی‌خورد.
رضا محمدخانی را در نمایش مشق شب دیده بودم و خیلی بازی خوبی آن جا ارائه داد. این جا هم همین طور. برای من متن 3ونیم4 می‌گیرد با صرف نظر از پایانش.
بازی ها 3
عنصر تصادف در کار نشسته بود و اتفاقا جذابش کرده بود.
خداقوت می گم به عوامل.
در نگاه من نقش پدر در زندگی معمولاً با مادر مساوی و یا بالاتر است همیشه و این که تقدس مادر را نکرده بود خودش شایسته تحسین است.
بازیگر خردسال بسیار خوب انتخاب شده و بازی خوبی داشت. بارک الله بهش.