امشب فاینالی تونستم برم و نمایش رو ببینم. اینقدر که همه ی دوستان اینجا تعریف می کردند! و من امروز فهمیدم که واقعا این کار ستودنی ست. فکر کنم که یک بار دیگه باید برم برای تماشا.
من تا حالا بازی آقای میکاییل جانِ شهرستانی رو از نزدیک ندیده بودم. و امشب این به یکی از افسوس های زندگی من تبدیل شد. بعضی وقتا شده که با خودم میگم که چرا من اینقدر باید دیر به دنیا اومده باشم که نتونم دوران اوج یک هنرمند و یا یک بازیکن فوتبال ( :D ) رو درک کنم. آقای شهرستانی امشب ستاره ی بی نهایت فروزان تالار سایه بودند، خیلی ازشون ممنونم که این لحظات عالی رو خلق کردند و امیدوارم که این مهر رو به ما داشته باشند که خیلی بیشتر ازشون ببینیم.
کل گروه خیلی خوب بودند و همین طور که آقای حیدری گفتند، علاوه بر اینکه خودشون خوب بودند بازی ستاره شون رو هم خراب نکردند :)
و مهمتر از همه سپاس از آقای عبداللهی، امیدوارم که هر چه زودتر سلامتی شون رو به دست بیارند.