بیشترین دلیل موفقیت فیلم به نظرم بازی خوب مریلا زارعی بود. البته لهجه اش اوایل فیلم خیلی تصنعی بود ولی به مرور خیلی بهتر شد و دیگه انگار ادا در نمی آورد و باهاش عجین شده بود. فیلم داستان تکراری ای داشت ولی با زاویه دید جدید که به نظرم همه قشر آدمی اون رو می پسنده. تصاویری از مستندهای جنگ که بی کلام بین بعضی سکانس ها گنجونده شده بود خیلی کارکرد نداشت و خود فیلم کاملا گویا بود.
پ.ن: یکی از ایرادات اکران این بود که نمی شد خوب گریه کنی! بابا هرچی با کلاسو آدم سفته اومده بود ما هی اومدیم گریه کنیم دیدیم تابلوئه ریختیم تو خودمون سردرد گرفته بودم آخرش!