نمایش تقریبا با 7-8 دقیقه تاخیر شروع شد. در ابتدای ورود خانم پاوه نژاد نزدیک درب ورودی بین تماشاگران ایستاده بودن و با هرکسی که داخل می شه خوش و بش می کردن. این رفتار گرم و صمیمانه واقعا حس وارد شدن به یک کافه دوست داشتنی رو برات ایجاد می کنه. اقای رضایی نازنین یا امشب تشریف نداشتن یا سال نو شده و من نشناختمشون! قبل از شروع نمایش خانم پاوه نژاد از تمام تماشاگران با سینی شیرین تر نقلی و زیبایی پذیرایی می کنن (نمی دونم تا اخرین روز نمایش این برقرار هست یا به مناسبت تازه بودن نوروز یا نزدیکی به روز پدر انجام شده). نمایش شروع می شه و یک مونولوگ بسیار ساده اما شیرین توسط ایشون اجرا می شه که کافه چی بیشتر از تنهایی هاش می گه و این که نمی تونه "دوست داشتن هاش" رو بیان کنه. در طی نمایش بنا به اقتضای شرایط چندین فنجان قهوه با شکلات برای بعضی از تماشاگران آورده می شه که کیفشون رو کامل می کنه.
یکی از خانم هایی که با هم سر یک میز نشسته بودیم قبل از شروع نمایش از ایشون خواستن که اگر می شه باهاشون عکس بگیرن که ایشون با خوشرویی پذیرفتن.
نمایش حدود ساعت 6:55 دقیقه تموم شد. من بیشتر از این که از خود نمایش لذت ببرم از رفتار دوستانه خانم پاوه نژاد لذت بردم.

پ.ن: تلفظ کلمه دوم Polsheri هست.