بی نظیر بود. اون قدر حین دیدن این فیلم حس خوبی داشتم که دلم نمی خواست فیلم تموم بشه. بسیار لطیف و آرامش بخش. قاب بندی های فوق العاده که البته مدیون فضای بی رقیب کویر با آن آسمان آبی و ابرهای سفیدش بود.شوخی های خوبی هم توی فیلم می شد که کاملا در جهت خدمت به پیشبرد خط داستانی بود.
با این که "خسته نباشید" و "تنهای تنهای تنها" اصلا توی یک دسته قرار نمی گیرن که بشه با هم مقایسشون کرد ولی ازونجایی که هر دو محصول جنوب کشور هستن می تونم بگم لذت بیشتری از دیدن این فیلم بردم.
امروز با این که بلیط سینما نصف قیمت بود ولی سینما خیلی خلوت بود. احتمالا به دلیل ابام امتحانات. کلا 7-8 نفر بودیم توی سالن. تا به حال تجربه فیلم دیدن توی سالن بزرگی رو با تعداد کم تماشاگر نداشتم. خیلی چسبید. شاید ازین به بعد سانس های خلوت برم همیشه و فیلم ببینم.
فقط یه نکته در مورد اسم فیلم که به انگلیسی نوشته شده بود "Don't be tired!" که اصلا همچین ترکیبی توی انگلیسی وجود نداره. مترجم احتمالا خیلی به محاوره انگلیسی وارد نوبده و یا شاید عمدی در این قضیه بوده که من متوجه نمی شم. به هر حال توجیه علمی نداره. اما این قضیه هیچ ربطی به کیفیت فیلم نداره و کاملا بی رقیب هستش بین فیلم های روی پرده.