شاید بشه اسم فیلم های کیایی رو طنز اجتماعی انتقادی گذاشت. فیلم ریتم خوبی داره و همین طور شوخی های خوبی. روایت غیر خطی و تارانتینویی فیلم در خدمت پیشبرد داستان بود و توی ذوق نمی زد. هرچند دلیلی هم برای این نوع شیوه روایت وجود نداشت و در هر صورت پایان نسبتا غافلگیرانه فیلم ضربه خودشو می زنه. فیلم پایان بندی خوبی داشت.
اما بارکد اصلا به خوبی دو فیلم قبلی کیایی نیست. داستان فیلم کمی بیشتر از یک کمی فضایی! و دور از منطقه و همین باعث می شه خیلی نشه با شخصیت های فیلم همذات پنداری کرد. شوخی های فیلم هم در بعضی جاها به سمت سطحی و سخیف بودن میل می کنه ولی سریع جمع و جور می شه. شخصیت پردازی فیلم درست انجام نشده و تقریبا به جز دو بازیگر اصلی (میلاد و حامد) سرگذشت و سرنوشت بقیه روی هواست!
میلاد در جایی می گه که ما به بچه های زیر 18 سال- خانم های جوان و زیبا و مادران خانه دار مواد نمی دیم و بدش میاد از این که یکی از این سه دسته خریدار مواد باشن. بعد ستاره رو می بینه که جوان و زیباست و بسیار معتاد و شب ها توی پارک و خونه دوستان می خوابه و عاشقش می شه اون هم در یک نگاه!

من گزینه دیدم رو انتخاب می کنم.