با خسته نباشید به همه بچه های گروه
وقتی کارگردان و یا بازیگری و متنی را برمی داری که کار کنی؛ در اولین قدم برداشت و تصویر کلی تو از آن متن به تو جسارت و ایده و انگیزه و علاقه و ... می دهد و درست همینجاست که هرچقدر انتخاب ما بیشتر از روی اندیشه و علاقه و تجربه و .... باشد تاثیر نهایی نمایش ما بر مخاطب نیز بیشتر است. چون آنچه را که فهمیده ایم و نسبت به آن دغدغه داریم اجرا کرده ایم؛ پس فهمیده ایمش و می خواهیم بفهمانیمش
اما قضیه اصلی آنجا شروع می شود که متن و شخصیت ها جلوی چشمت جان می گیرند تازه آنجاست که اگر متنی مثل متن
"شب بیست و یکم" را انتخاب کرده باشی می فهمی که چه کار سختی شروع شده...
فاجعه ای که باید با همه جای آن گره بخوری تا بتوانی به تصویرش بکشی، که بتوانی فریاد سرکش آنرا در گوش هر مخاطبی بپیچانی
فروغ پرپر شده فرخ را، چشم پوشی مرموزانه فریدون را بر آن قتل غریب! ، خوش خیالی امیر اسد خان را، سگ خماری های هیستریک فرخ را
و هزاران لحظه از بس تلخ و سخت، زیبای این نمایشنامه را....

دوستان گل***..... اجرایتان بسی تاثیرگذار و به یادماندنی است.... آدم آخر اجرا دلش می خواهد کمی بیشتر روی صندلی بنشیند و به آنچه دید دوباره فکر کند.... خسته نباشید...