«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
این فیلم رو اولین باردر جشنواره دیدم. بازهم برای نظر دادن کمی صبر کردم تا اکران عمومی. اما واقعیت امر این است که این فیلم نسبت به فیلم های قبل آقای بهرام توکلی فیلمی ضعیف تر است . مخصوصا فیلم اینجا بدون من که عالی بود. البته این صرف ظر از قاب بندی ها و تکنیک های فیلم سازی که واقعا احساس می شود آقای توکلی تسلط خوب دارند و روز به روز هم بر این دانش افزوده می شود. و راستش را بخواهید از تدوین فیلم هم لذت بردم.مخصوصا صحنهای سقف و فضای رنگی طبیعت. به نظرم پر ایراد ترین جای فیلم، فیلم نامه و ضربه نهایی فیلم یعنی سکانس های نهایی فیلم بود. که آنچنان که باید هم پایانی سورئال نبود. در جشنواره با دیدن فیلم و تقریبا تا لحظه های پایانی منتظر یک سورپرایز خوب مانند اینجا بدون من بودم اما حیف که این اتفاق نیافتاد.
اصغر فرهادی فقط با اصغر فرهادی قابل مقایسه است. کارگردانی که واقعا می شود گفت که کار خود رابخوبی خوب بلد است و کاملا باهوش و زیرک.
اما این فیلم به نظرم از دو فیلم قبل آقای فرهادی "درباره الی" که واقعا من را هیجان زده کرد و "جدایی نادر از سیمین" به نظرم ضعیف تر است. البته به راحتی می توان گفت فرهادی ذهنی منسجم و یک برنامه مشخص و پیوستگی جالبی در ساخته های خود دارد که از شهر زیبا به خوبی مشخص است و روز به روز متجلی تر می شود.
این فیلم را دوست نداشتم ونظر خاصی ندارم چون نمی خواهم قضاوتی عجولانه راجع به فیلم داشته باشم.فیلمی که سرتاسر شعار زده و با آمارهایی که داده می شود واقعا شاید می توان گفت یک احساس فمنیستی نهان می توان در این فیلم دید.
ما اگر فیلمی با موضوع real می سازیم باید ببینیم چه قدر با واقعیت فاصله دارد. و این تنها سوالی است که مطرح می شود.
اما در کل موضوع فیلم جالب بود اما با یک نگاه واقع بینانه تر و منطقی. و بازی طناز طباطبایی نیز قابل تحسین.
و در انتها، برای بیان یک موضوع نباید به هر قیمت آن را بولد کرد.
این فیلم از بهروز شعیبی واقعا فیلم خوبی بود با موضوع و فیلمنامه ای خوب. بهروز شعیبی بعد از همکاری و دستیاری کارگردان نزد کارگردانان خوب واقعا مانند خودش فیلمی با تجربه در اولین گام از خودش به نمایش گذاشت.
در جشنواره که این فیلم را دیدم واقعا عالی بود اما گاهی اوقات کمی احساس میشد که ریتمی کند پیدا میکند. که با کمی تغییرات در تدوین عالی تر هم می شد . البته شنیدم که در اکرانی که داشت این مشکل برطرف شده بود.
جمله پایانی، دهلیز فیملی خوب و نشانده آینده ای خوب برای بهروز شعیبی است.
این فیلم، یک کپی برداری بسیار ساده از کازبلانکا بوده با بازی های واقعا غلو شده (exaggerate) دهه early cinema یا زمان فیلم های صامت است. مخصوصا با تمام علاقه و احترامی که به آقای مهران مدیری دارم در بازی ایشان بیشتر می توانید این را حس کنید.و این فیلم هم از بیماری مصری سینمای ایران یعنی فیلمنامه هم رنج میبرد. نقطه قوت این فیلم فیلمبرداری و قاب بندی های زیبای این فیلم است. و تم سیاسی که به فیلم وارده شده و در حد یک تم واقعا خوب و ایده جالبی است اما به پختگی و بلوغ نرسیده.
در مجموع جملات را کوتاه کنیم از این فیلم آنچنان که باید لذت نبردم.
مطلبی که می توانم راجع به فیلم بگم این هست که پارسال در جشنواره فجر در میان تمام فیلم های مایوس کننده ای که بود دیدن این فیلم در سانس ویژه سینما آزادی واقعا دلچسب بود.
فیلمی که ثابت کرد بودن بازیگران حرفه ای و معروف و بدون هزینه های گزاف هم می توان رضایت بیننده و منتقدان را کسب کرد. فیلمی که به ما نشان داد بدون شعار زدگی با یک فیلم نامه خوب هم می شود پیام های بسیاری را در ضمیر ناخودآگاه بیننده القا کرد. فیلمی که واقعا در جامعه روز ساخته شده باشد و با تمام واقعیت ها.
و در نهایت فیلمی که می توان راجع به آن ساعتها حرف زد.