به نظرم کاریزما از همه لحاظ قوی تر و کامل تر از سندروم هستش و این نوید پیشرفت رو داره برای یک کارگردان جوان و پر ایده و گروه پر انرژی و دوست داشتنی ش
در انتهای نمایش وقتی بهش فکر می‌کنیم و اتفاقات رو کنار هم میذاریم می‌بینیم که با متنی جذاب و پر چالش مواجه بودیم که برای تمام حرکات و لحظاتش فکر شده و زحمت کشیده شده ولی به شخصه من دو مشکل با نمایش داشتم
قطعن کارگردان برای چینش تکه های نمایشی که در خلاصه داستان اومده تفکرات خاص خودش رو داشته و چه بسا در ادامه هم با توجه به همون بینش اتفاقات خاصی رو رقم زده ولی تماشاگر باید تمام این چرائی ها رو خودش کشف کنه و تازه ممکنه فرضیات دیگه ای هم داشته باشه و با اون فرضیات نادرست در ادامه نمایش هم به مشکل بر بخوره، درکل بسیار ذهن تماشاگر رو درگیر میکنه دوم اینکه شاید تماشاگر خودش رو برای این حجم از چالش و تعلیق آماده نکرده باشه و قبل از اواخر نمایش که شاه کلید داستان هم هست ارتباط خودش رو با کار از دست بده و شاید بهتر باشه برای رسیدن به شاه کلید راه هموار تری رو پشت سر بذاره
عرض تبریک و خسته نباشید دارم خدمت کارگردان محترم و گروه خوب شون، خوشحالم از این که تئاتر مون همچین جوانان پر، و هدف مندی داره که ما رو به آینده تئاتر کشور امیدوار میکنه