متاسفانه اصلن نتونستم با کار ارتباط بگیرم ، کل این روایت هایی که به اسم اجرا گفته شد، برام بمانند یک تونل وحشتی بود که میدونستم اونی که ماسک پوزه چرمی تو کشتار با آره برقی در تگزاس رو گذاشته بازیگره ، البته خیلی ها هم تحت تاثیر قرار گرفتن ولی نمیتونم به قطع بگم این از قدرت نمایش بود یا استفاده از لطافت روح درصدی از مخاطبین، شایدم من الان باید از این سنگدلی خودم احساس گناه بکنم، یا اصن منم باید به این فکر کنم که نقشی تو این خشونت هورور اسلشر طوری موجود در بطن جامعه دارم ؟ مثه اونایی که دغدغه نداشتن نیم ستاره برای نمایش ها رو دارن ؟! یا عشق خورد و خوراک در قرارهای تئاتری شون رو ؟!
خلاصه من ای که این اجرا رو ندیده بود، با من ای که این اجرا رو دید، هیچ تفاوتی نکرد، هیج چیزی بهش اضافه نشد، هیچ انقلاب روحی ای درش بوجود نیومد، صفر وارد شد صفر هم خارج شد، البته این فقط نظر و احساس شخصی منه و اصراری بر حتمن درست بودنش نیست.
عرض درود و خسته نباشید دارم خدمت گروه محترم ?️