کابوس نامه ٔفصل دوم از شاید چند گانه ای ست که در نوع خود نظیری ندارد. کابوس نامه، نمایشنامه نیست. فیلمنامه نیست. قصه هم نیست. کابوس نامه است.

جناب سیاه رستمی گرامی، سلام- فصل اول کابوس نامه را متاسفانه تجربه نکرده ام؛ ولی در مورد فصل دوم که موفق به تجربه ی آن شدم، نه انتظار ِ مواجه شدن با فیلم نامه! ای را داشتم، و نه نمایش (به معنای عام کلمه) و نه شنیدن قصه و... منتها صرفاً انتظار می رفت همان طور که کابوس نامه نام نهاده شده، به واقع کابوس نامه ی متفاوت تری باشد! و چون به زعم بنده آنقدر که باید و شاید کابوس نامه نبود، از این حیث انتظارم برآورده نشد. در این که شاید در نوع خود کم نظیر باشد هم بحثی نیست، ولیکن معتقدم چنانچه متن یا به عبارتی موضوع ِ نگاشته شده به گونه ای بود که حضار را در معرض تجربه های متفاوت تر و جالب تری قرار می داد، که به واقع و مطابق با مسمای این اثر، کابوس و یا بیداری کاذب ِ متفاوت تری را تجربه کنند، بی شک لذت ِ تجربه ی آن صد چندان می شد!... در هر حال تجربه ی جدید و متفاوتی بود؛ امیدوارم که در آینده شاهد فصول بعدی آن نیز باشیم.