این نمایش رو به دعوت تیوال عزیز به شکل مهمان تماشا کردم.
ضمن سپاس دوست دارم نظراتم رو بگم و امیدوارم مفید باشه:
نمایشنامه جذاب بود و ترجمه قابل قبول بود و خوشبختانه به اصطلاح ایرانیزه نشده بود.
و اما اجرا... من معتقدم هر اجرایی رو باید در ظرف خودش سنجید و نظر داد، پس ترجیح می دم با توجه به این که کارگردان و بازیگران عزیز بسیار جوان و کم تجربه هستند، اصلاًسخت نگیرم:
حرکات بازیگران و کاراکترهاشون خوب طراحی شده بود و از این که بین پرده ها، بچه ها حرکات خاص کاراکترشون رو توی تاریکی هم حفظ می کردند خیلی لذت بردم... (من در سالن های آنچنانی از کارگردان های نامدار نمایش هایی دیده ام که سوپر استار هنوز از صحنه خارج نشده داشته شلنگ تخته می انداخته، چه برسه به بین پرده ها، توی تاریکی! :))) )
دکور با وجود سادگی در خدمت بازیگران بود. نورپردازی بدک نبود. موزیک های انتخاب شده به دلم ننشستند و ای کاش روشون بیشتر وقت صرف می شد. در ضمن صدا در سالن خیلی بلند پخش می شد و کمی آزارنده بود.گریم و لباس ها کاملاً قابل قبول بودند.
از بین بچه ها به نظرم شماره های 399 و 400 و 401 خوش آتیه ... دیدن ادامه ›› هستند. بقیه هنوز باید روی اکت و بیانشون حسابی کار کنند.
بزرگترین نقطه ضعف کار به نظرم بازیگر نقش مرگ بود. این جوان عزیز و دوست داشتنی نه حس خوبی گرفت و نه بیان قوی داشت و کاملاً نابازیگر به نظر می اومد. هنوز خیلی جای تمرین داره.
بعد از تماشای نمایش با خودم فکر کردم با این نمایشنامه بامزه و تمیز و با این همه ذوق و انرژی بچه ها، کاش آقای عبدی می تونست برای نقش مرگ از یک بازیگر با تجربه جلبِ حمایت کنه که هم برای این جوان ها لذت یک همکاری با ارزش رقم بخوره و هم کار از قالب دانشجویی در بیاد. در اون صورت به گمونم اجرا حرف برای گفتن پیدا می کرد. هنوز هم این پیشنهادم پابرجاست.
در انتها امیدوارم همه تون رو در روزهایی نه چندان دور، خیلی حرفه ای و درخشان بارها روی صحنه ببینم.