انگلیسی زبان ها یه اصطلاحی دارن بنام speechless ..من الان اونم!
دنبال کلمات میگردم راجب تجربه ای که داشتم صحبت کنم کلمه درخوری پیدا نمیکنم..
از لحظه ورود به سالن که با دکور وبازیگرا مواجه شدم و یه لحظه از ذوق نفسم رفت تا زمانی که از سالن خارج شدم و از دردی که تو انگشتام حس میکردم متوجه شدم در طول نمایش ناخوداگاه دستام در هم قفل شده بوده و یک ساعتی که سرما رو به جون خریدم و پیاده وبی هدف راه رفتم تا کمی ادرنالین خونم به حد عادی برگرده..
همش رو ذخیره کردم تو قلبم برای روزایی که احتمال تجربه کردن کارهایی این چنین کم میشه...
من مدت کوتاهیه که تئاتر تماشا میکنم با این حال مطمئنم سالنی چنین غرق در سکوت ومحو تماشا رو به این زودی ها تجربه نخواهم کرد..
متاسفم که این هفته دیگه گذرم به تهران نمیخوره ونمیتونم دوباره شاهد درخششتون باشم..
متشکرم از اینکه امید به تئاتر رو در دل ما زنده نگه میدارید و انقدر محترمانه با مخاطبانتون برخورد میکنید??