چه تجربه عجیبی بود..
وصد افسوس که چه شب بدی دیدمش..
چند دقیقه ی ابتدایی کار ارتباط عجیبی باهاش گرفتم بطوری که اگه هرازگاهی صدای جیرجیر صندلی ها بلند نمیشد تو همون عالم خلائی  که واردش شده بودم باقی میموندم وفقط لذت میبردم..
متاسفانه هرچه کار جلوتر رفت تمرکزم بیشتر بهم خورد و از یجایی به بعد اصلا نتونستم ذهنم رو مترکز کنم و در عمل از نمایش جا‌موندم!
از کجا شروع کنم؟؟
۱.خواهش میکنم وقتی بیمار هستید تئاتر نیاید با هر سرفه ای که از هر طرف سالن بلند میشد یه عرق سرد به کمر ... دیدن ادامه ›› من مینشست

۲.عزیزِ جلوس کرده در باکسc شما قبل از ورود به سالن چی مصرف کردی که تو عمیق ترین لحظه نمایش که سالن غرق در سکوته قهقه میزنی و یا تا صدای موزیک بلند میشه اووو میکشی :|

۳.بزرگوارانِ باکسBردیف سوم که نمیدونم چندتا از چشم غره های من رو تو اون تاریکی دیدید وبه روی خودتون نیاوردید خب یا باجهت وبی جهت بخندید یا نمایش رو در لحظه برای همدیگه تعریف کنید..دیگه هردوتاش اخه؟؟

۴.جلوه های ویژه این نمایش برای من یکی دوتا نبود هم ضربه هایی که از پشت به صندلیم میخورد وهم درجایی از نمایش که بازیگران با موزیکی که در حال پخش بود ریتم‌گرفته بودند اقایی که سمت چپ من بودند هم یه دفعه وارد حس شدند وتئاتر مولوی رو با کنسرت های خارج از این مرز وبوم اشتباه گرفتند وانچنان حرکات موزونشون شدت گرفت که کل ردیف دچار لرزش شده بود!!

متاسفم فقط همین!