تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 04:48:31
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
معمولی بود ودر مجموع راضیم نکرد
البته فیلمنامه هم انقدر جون دار وشاهکار نبود که بخوام ضعف کار رو از کارگردانی یا بازی ها بدونم..
یکی ... دیدن ادامه ›› از امیدوار کننده ترین صحنه ها برای من اولین ملاقات حضوری فرهاد و پروانه بود..
جایی که فرهاد بعد از ابراز علاقه ای که کمی هم بوی عدم صداقت میده پشت به دوربین میکنه و از بین زندانی ها با یه ژست متفاوت و موسیقیه کاملا بجایی که در حال پخشه وارد بندش میشه و...
که متاسفانه این دورویی فرهاد و ظرفیتش برای شرور بودن در ادامه به ثمر نمیشینه ویه دودلِ مردد که نه جربزه ی بد بودن داره ونه خوب بودن باقی میمونه...
هرچند که روند فیلم قابل پیشبینی بود و قوی ترین احساسی که با اون همه زد وخورد بهم داد فقط سردرد بود ولی دیگه پایان فیلم بیش از حد کلیشه شد!
حتی اگه فرهاد ول میکرد ومیرفت باز هم اندازه همین پایانِhappily ever after برام غیر قابل باور باقی می موند..یکجورهایی خشت اول رو معمار کج نهاده بود..
با این که فیلم بر اساس یک داستان واقعی بود، من هنوز این حجم از حماقت های پروانه برام قابل باور نیست!
بجز این ها،چقدر بازی هوتن شکیبا و موسیقی متن فیلم رو دوست داشتم
بی ربط به فیلم:
امشب راس ساعت ۹،فیلمِ در حال پخش متوقف شد، چراغ های سالن روشن شد وما که با چشمان عادت نکرده به نور کورمال کورمال دنبال علت ماجرا میگشتیم با صدایی از پشت بلندگو مواجه شدیم که پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی رو تبریک گفت و ضمن دعوت همگان به تکبیر، شروع به فریاد زدن الله اکبر کرد!!
بماند قضیه با چه فحش وفضاحتی تموم شد،یه لحظه حس همذات پنداری خاصی با ساکنین کره شمالی کردم..
همچنان بی ربط به فیلم:
بیشتر سالن امشب در انتهای فیلم روپا ایستاده بودن ودر کمال تحیر من برای فیلم دست میزدن..جای عجیبیه این دنیای هنر!
البته فیلمنامه هم انقدر جون دار وشاهکار نبود که بخوام ضعف کار رو از کارگردانی یا بازی ها بدونم..
یکی ... دیدن ادامه ›› از امیدوار کننده ترین صحنه ها برای من اولین ملاقات حضوری فرهاد و پروانه بود..
جایی که فرهاد بعد از ابراز علاقه ای که کمی هم بوی عدم صداقت میده پشت به دوربین میکنه و از بین زندانی ها با یه ژست متفاوت و موسیقیه کاملا بجایی که در حال پخشه وارد بندش میشه و...
که متاسفانه این دورویی فرهاد و ظرفیتش برای شرور بودن در ادامه به ثمر نمیشینه ویه دودلِ مردد که نه جربزه ی بد بودن داره ونه خوب بودن باقی میمونه...
هرچند که روند فیلم قابل پیشبینی بود و قوی ترین احساسی که با اون همه زد وخورد بهم داد فقط سردرد بود ولی دیگه پایان فیلم بیش از حد کلیشه شد!
حتی اگه فرهاد ول میکرد ومیرفت باز هم اندازه همین پایانِhappily ever after برام غیر قابل باور باقی می موند..یکجورهایی خشت اول رو معمار کج نهاده بود..
با این که فیلم بر اساس یک داستان واقعی بود، من هنوز این حجم از حماقت های پروانه برام قابل باور نیست!
بجز این ها،چقدر بازی هوتن شکیبا و موسیقی متن فیلم رو دوست داشتم
بی ربط به فیلم:
امشب راس ساعت ۹،فیلمِ در حال پخش متوقف شد، چراغ های سالن روشن شد وما که با چشمان عادت نکرده به نور کورمال کورمال دنبال علت ماجرا میگشتیم با صدایی از پشت بلندگو مواجه شدیم که پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی رو تبریک گفت و ضمن دعوت همگان به تکبیر، شروع به فریاد زدن الله اکبر کرد!!
بماند قضیه با چه فحش وفضاحتی تموم شد،یه لحظه حس همذات پنداری خاصی با ساکنین کره شمالی کردم..
همچنان بی ربط به فیلم:
بیشتر سالن امشب در انتهای فیلم روپا ایستاده بودن ودر کمال تحیر من برای فیلم دست میزدن..جای عجیبیه این دنیای هنر!
امیرمسعود فدائی (amfadaei)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۷ بهمن ۱۳۹۴
من ۱۲ تا فیلم دیدم، بعد از نگهبان شب بهترین فیلم ملاقات خصوصی بود. سلیقهٔ آدم‌ها متفاوته به هر حال.
۲۱ بهمن ۱۴۰۰
دوست‌دارم
( ۱ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۶,۰۰۰ نفر
+۲۶,۷۲۰ برنامه
+۷,۷۵۸,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۰۳۷ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
