عالی بود. یکی از بهترین اجراهایی که تا کنون دیده ام. من باب انتخاب بازیگر، بازی های بسیار قوی، نمایشنامه، کارگردانی، انتخاب موسیقی و ....
تبدیل شدن به انسان هایی ماشینی چیزی است که برای اکثر ما اتفاق افتاده است. روزمرگی با مرگ تفاوت چندانی ندارد، انسان پس از مدتی، از خودش و آنچه که بوده و هست فاصله می گیرد. همواره از تکراری بودن و شدن بیزار بوده ام. همیشه سعی کرده ام در حال ماجراجویی، ریسک و تجربه کردن باشم، ببینم بشنوم و یاد بگیرم، شاید کمی از این دنیای هر-روز-یک-شکل فاصله بگیرم. شاید اگر ما انسان ها به خاظر بسپاریم که زنده ایم تا زندگی کنیم، تا گاهی خارج از چارچوب فکر کنیم، گاهی ریسک پذیر باشیم و خطر کنیم، سفر کنیم ،و تجربه، بتوانیم در این عصر دود و ماشین و تکرار، خودِ واقعیمان باقی بمانیم و آسان دزد نباشیم و نشویم.
سپاس از تمامی عوامل اجرا که عصری به یادماندنی را رقم زدند.