«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
همیشه پررنگ ترین خاطرات آدم ها برای اولین باره
اولین بارهای شاد....
اولین بارهای تلخ....
دو سه نفر از دوستان قدیم تیوالی چنان تعریفی کردند از کار که قبل از تمدید غبطه خوردم که چرا نمیتونم برم برای دیدن نمایش، تا تمایش تمدید شدو تونستم کارو ببینم.
اولین کاری بود که در ساختمان و محل جدید نوفل لوشاتو به تماشا نشستم. وارد ساختمان که شدم ذوق کردم از فضا و تمیزی و ... ده دقیقه به شروع نمایش رفتم که ببینم کجا بلیط چک و میشه و سالن کجاست که گفتند 10 دقیقه نمایش با تاخیر اجرا میشه. یعنی 20:10 دقیقه. اما شما باور نکنید 20.25 وارد سالن شدیمو خودتان حساب کنید که نمایش کی شروع شد!!! نمیدونم مقصر این تاخیر قابل توجه، عوامل اجرا بودند یا مسولین سالن، حداقلش این بود که دلیل تاخیرو بدونیم و عذرخواهی بابت تلف شدن وقتمان بشنویم! ولی خب از اونجایی که همه چی مون باید به همه چیمون بیاد نباید از این توقع ها داشته باشم. بگذریم. از کار بگم. به نظرم کار می توانست خیلی خوب باشه اگر متن خوب و روان بود، با توجه به نوشته های کاربران دیگه متوجه شدم که مشکل از گیرنده من نبوده و خیلی ها با متن ارتباط برقرار نکردند ( زمان اجرا فکر میکردم متن ایرانی نیست، اما بعدش که متوجه شدم نویسنده و کارگردان یکی هستند تعجب کردم که چرا نمیتونم متن نوشته شده وطنی خودمونو بفهمم!!). جدا از اینکه با ذهنی ناآروم کارو دیدم چون به فکر برگشتم و ساعت مترو بودم ، نتونستم از متن کار چیزی بفهمم که منو جذب داستان کنه درنتیجه بیخیال متن شدمو به زوایای دیکه کار نگاه کردم، از همه بهتر دکور کار بود که اگه کپی نباشه، بسیار خلاقانه بود. بازی آلما راهم دوست داشتم، همینطور طراحی لباس، نور و کارگردانی و فضای وهم آلودکار. روی هم رفته من از 5ستاره، 3ستاره به اجرا میدم امیدوارم اگر بعدها باز اجرا رفت متن بهتر بشه.