تنها مخاطب تئاتر می تواند چراغ تئاتر را روشن نگه دارد . تئاتر در برابر مخاطب شکل می گیرد و معنا پیدا می کند .
سپاس از نظر شما . ?

به راستی که تئاتر تنها نیست .

لانگ شات تجربه ای بسیار لذتبخش بود و خاطراتم را از فیلم های مهمی که دیده بودم زنده کرد ، سوته دلان ، هامون ، اجاره نشین ها ، مادر و ... و به یادم آورد دورانی را که صبح تا غروب در کتابخانه حوزه هنری یا سالن کوچک مشغول مطالعه یا فیلم دیدن بودیم و کلاس های آقای فریدون فرهودی با آن دود سیگار و آدامس های اکالیپتوس و یا تماشای آقامون مسعود فراستی وقتی هر روز پشت میزی خاص در کتابخانه می نشست و ان چهره مغرور ، غیرقابل تحمل ولی دوست داشتنی اش را نشان همه علاقمندان به سینما می داد.

من فکر میکنم متن نمایش بسیار جذاب و خلاقانه نوشته شده ، با ذوق ولی تلخ. لامذهب خنده اش هم گریه دار بود و به دلیل دشواری بازی در چنین متنی که دائم مخاطب را به این سو و انسو می برد ،آقای مالکی در بعضی بخش ها خوب و در بعضی بخش ها خیره کننده بازی کردند. شخصا دوست داشتم این ... دیدن ادامه ›› خیره کنندگیِ بازیِ بازیگر در کل نمایش دیده می شد. مثل انجایی که مهتاب را ترک موتور می نشاند و ویراژ می دهد. یا آنجا که روی صحنه جشنواره فجر ایستاده تا سیمرغ بگیرد ولی دسته بیل هم نصیبش نمی شود . چراکه سینما بی رحم است و خب یک جو شانس هم می خواهد که رضا مژده ندارد.
نمایش را خیلی دوست داشتم . دم شما گرم رضا مژده ! تو پرانتز ممدرضا مالکی!