نقدتو دوست دارم...جمله‌های آخرشو بیشتر!

انتهای این جاده مشخص نیست اما میرویم به امید یک خروجی که ما رو به جاده دیگه منتقل کنه.
باید سیاست مدارانه در شرایط فعلی قدم برداشت و مطالبات رو کم کم اضافه کرد.
من هم خوشحال شدم و ممنون از نظرات شما!

سلام به همه دوستان. من به تازگی این فیلم را دیدم. پل چوبی فیلمی است که مخاطب از دیدنش ناراضی بیرون نمی آید. فیلم حدود دو ساعت است و این برای مخاطب ایرانی که بسیار عجول است و می خواهد به نتیجه برسد،سخت است اما به نظرم امکان این وجود داشت که فیلم جمع و جورتر باشد و به این ترتیب ضرباهنگ بهتری به دست می آورد.
انکار نمی شود کرد که فیلم دیالوگ های خوبی دارد اما گاهی این دیالوگ ها به اغراق نزدیک می شود. صحنه ای که تهرانی برای رادان شعر می خواند،بسیار نچسب درآمده. گاهی دیالوگ ها خوبند اما می توانستند لحن گرم تر و صمیمانه تری بگیرند چون رادان انگار واقعا دارد دکلمه می خواند.
جدا از آن هدیه تهرانی که به صورت سنگی سینما معروف است برای یادآوری گذشته اصلا خوب نیست. انتهای چشمهایش هیچ حسی دیده نمی شود.
مدیری و بازی اش رو دوست دارم اما نمی دانم چرا در اینجا شخصیت نشده و بیشتر یک تیپ را بازی می کند؟!