من از دیدنش لذت میبردم ، یه جورایی من و یاد شلوغی های "هیچ" کاهانی می نداخت ، ولی برای خود توکلی تجربه ی جدیدی بود ؛ و همون موقع که داشتم خوشحال دنبالش میکردم فکر می کردم خیلیا دوسش نخواهند داشت

استفاده از پاپ آرت تو طراحی صحنه ی فیلم برام جالب بود و با دقت داشتم تحلیلش میکردم و به نظرم جالب شده بود . استفاده از رنگ های تند و شارپ تو صحنه تونسته بود به شلوغی ها و دعوا ها دامن بزنه و اگه با دقت نگاه می کردید نکات جالبی مث استفاده از طرح دوغ آبعلی برای ایجاد طرح روی دیوار رو هم میدیدین که نمونه ی جالبی از استفاده از پاپ آرت به شکل ایرانی بود

بهترین قسمت فیلم برای من اون بخش پایان بد پایان خوش بود و انتخاب موسیقی خوبش


پ.ن : سعید آقاخانی برا این فیلم جایزه گرفت ؟ هومن سیدی که خیلی بهتر بود