نمی خواستم در مورد "کامنت" چیزی بنویسم ، ولی وقتی بعد چند روز آدم رو ول نمی کنه ینی باید راجبش نوشت

کامنت و هم دوست داشتم ، هم دوست نداشتم.

ترجیح میدادم ، دوست داشتم، آرزو می کنم ،همون چیزی رو که از اول شروع به دیدنش کردم و آخرش هم به همون ختم شد ، کل مدت اجرا می دیدمش ، همون کانسپت صحنه ها ، همون بازی ها و داستان ها ،و چون اینجور نشد نمی تونستم کار رو تماما دوست داشته باشم چون به نظرم از مسئولیتش شونه خالی کرده بود ... دیدن ادامه ›› اواسط اجرا




خطر لو رفتن داستان


یک نمایش مدرن در مورد خشونت های اجتماعی با کدگذاری و سمبل های اجرایی و طراحی صحنه ، که شاید به خوبی بتونه دغدغه مندی در این رابطه رو پر کنه ، اما با رفتن نوید همه ی این ها به هوا میره و ما فقط کل کل و به قولی لوس بازی و دعوای چند تا بازیگر رو می بینیم تا وقتی که درآخر آخر نوید برگرده و دوباره کار روال قبلی رو بگیره
قبل از دیدن کار هیچ نقدی رو نخوندم تا داستان برام تازه باقی بمونه و واقعا از صحنه ی رفتن نوید شوکه شدم و باورش کردم ؛ نوید محمدزاده اون صحنه رو فوق العاده باورپذیر بازی کرد ( کاری که در ادامه بقیه هم قصدش رو داشتن ولی از 2 دقیقه بعد رفتن نوید ازش عاجز بودن ) و از تاثیرگذارترین بازی های عمرم رو تو اون صحنه دیدم ، ولی این چیزی از بد بودن این ایده کم نمی کنه ! چرا وقتی خود نمایش داستان خوبی داره باید اینجور خرابش کرد و بعدش دعوا و کل کل هایی رو نگاه کرد که آدم می دونه واقعیت نداره ؟
رفتن نوید ، دلیل رفتنش، و دعواهای بعدش تو گروه در راستای نشون دادن همون خشونت به شکل عینی و واقعی تر بود ، این رو می فهمم ، ولی

واقعا ، واقعا کاش به جای اون دو تا داستان گره خورده ، چهار تا داستان برای چهار نفر داشتیم ، ولی تا آخر همونا رو دنبال می کردیم و اون اتفاقات وسط نمیفتاد

طراحی لباس خیلی خوب بود . لباس ها جوری بودن که اول اصلا مشخص نبود قابل جدا شدن هستن . زیر قسمت های جدا شده رنگ پوست بود و تعبیری که ازش داشتم این بود که با هرکدوم از این اتفاقا قسمتی از بدن شون ، و قسمتی از وجودشون کنده میشه

صدای کارگردان که به شکل دستوری از بالا پخش میشد حسی شبیه فیلم های هالیوودی داشت که یه عده یه جا کار می کنن و یه رئیس که هیچوقت نمی بیننش فقط از یه بلندگو بهشون دستور میده و جالب درومده بود

متزلزل بودن کف طی وقایع مفهومی و جالب بود ، ولی کانسپت چیدمان صندلی ها انقد زود بهم ریخت که نمییشد روابط شونو کشف کرد

بازی ها خوب بود ، هوتن شکیبا از همه بهتر بود و نوید هم خیلی خوب بود ولی کم بود . ستاره و بهار از پسرا ضعیفتر بودن

در کل به گروه خسته نباشید میگم و امیدوارم همیشه ازشون کارهای قوی و قوی تر ببینیم چون چشم امیدما به این گروهه