تازگی سعی می کنم چند روز از دیدن کار بگذره بعد بیام نظراتمو راجع بهش بگم تا زیادی احساسی و لحظه ای نباشه .
با این احوالات ، در لحظه از دیدن سه جلسه تراپی لذت می بردم ولی هرچی میگذره این لذت داره بیشتر می شه .
نماد ها و اطلاعات و واکاوی های روانشناسی که تو کار بود ذهن آدم رو درگیر می کنه برای رمزگشایی موقع دیدن کار و بعدش
بازی ها خوب بودن ، مخصوصا من نوع بیان و اکت بدن خانم الهام کردا رو خیلی دوست داشتم و با توجه به ساکن بودن بخش زیادی از کار تحسینش می کنم

موسیقی انتهای نمایش به نظرم به کار نمی خورد اونطور که باید و شاید و به نظرم خیلی شبیه میومد به موسیقی کامنت بند، و وقتی رفتم دنبال این گروه مانوها که ببینم کی هستن ، دیدم در تمامی زمینه ها از کامنت ... دیدن ادامه ›› تقلید می کنن

طراحی لباس ها خوب و دقیق بود و طراحی صحنه در نهایت سادگی تونسته بود چند وجهی عمل کنه

یکی از دوستان اشاره کردن که گل های صورتی انتهای کار نماد خودشناسی در روانشناسی یونگه که این باعث شد بتونم خیلی بهتر مفهوم طراحی صحنه رو درک کنم و علاقه مند بشم باقی نماد ها رو هم کشف کنم

در کل کار ارزش دیده شدن رو اگه یه مقدار به مباحث روانشناسی علاقه داشته باشید داره به نظر من و اینکه این سه ردیف اول که خریدشون غیر ممکنه به همراه یه سری بلیت خارج از ظرفیت حضوری تو گیشه تئاترشهر هست می تونید بگیرید


( یه ذره خطر لو رفتن )
به نظر من پشت کرکره ها درون خود تراپیست بود که میان حرف به قسمت های مختلفی از وجود خودش پی می برد و در آخر تونست حلقه رو کامل کنه ، به خودآگاهی کامل برسه و تمام وجودشو آشکار کرد ، و خوشحال می شم اگه کسی تعبیر دیگه ای داره باهام اشتراک بزاره