صابر ابر خیلی خودش بود ، زانیار برای بار اول خوب بود ، به قول ویشکا آسایش باورپذیر بود :-)
و خود ویشکا آسایش هم تو اون سکانس تست خیلی خوب بود

منظورم اینه که شخص خودش بود ، با شخصیت خودش ( خود واقعی ایش)بیشتر بازی می کرد تا ساخت یه شخصیت . انگار مثلا صابر ابری بود که بیرون ببینیش و باهاش حرف بزنی ، تا یه شخصیت جدید به نام نریمان

در مورد زانیارم المیرا به نظرم باید زانیار بودنشو گذاشت کنار ؛ برا کار اول بد هم نبود ، تو نقشش ندرخشید ولی تو ذوق هم نمی زد اونجور

من اصلا نمی دونستم کی هست که بذارم کنار. برادرشو می شناختم فقط. آره نقشی نداشت و نقش بقیه ( حتی صابر ابر) کاملا در فیلم قابل نادیده گرفتن بود. توی جلسۀ نقد و بررسیش پیمان معادی می گفت کاملا می شد نادیده گرفتش. یعنی اگه حتی با اون آشنام نمی شد، بازم با شوهر قبلیش آشتی نمی کرد و خب چرا باید اینکار رو می کرد. نقشی که اگه یه جا از دستشون در میرفت کلا به هم می ریخت همون نقش اصلی بود (که ما همه چیز رو از زاویۀ دیدش اون می دیدیم) که خوشبختانه چنین اتفاقی نیفتاد.