عالی بود نمایش اولئانا ...
اول همه بگم که دیشب محیط سالن نمایش خوب استاد سمندریان برام جذاب بود از همه لحاظ. اینکه تماشاگران آزاد و بدون سبد گل و مهمونی بازی و تعداد معقولی از تماشاچیهایی که معلوم بود دنبال دیدن نمایشی باارزش اومدن ...
به نظر شخص من بازی آقای کی منش خیلی خوب و دلچسب بود و البته خانم سالکی هم تقریبا همین طور. اگر مشکل کوچکی در انتخاب لحن مکالمه بین دو نفر وجود داره برمی گرده به تفاوت طرز صحبت کردن در زبان اصلی نویسنده و طرز صحبت آشنا برای ما ایرانیها. این وظیفۀ کارگردانه که این دو لحن رو با هم آشتی بده که به نظر من در چندین جا این اتفاق نیفتاد.
برای من این نمایش توی ذهنم جدال آفرین بود. هنوز این تأمل ادامه داره. نمی خوام سعی کنم به یکی از دو شخصیت نمایش حق بدم و اون یکی رو محکوم کنم اما همه اش دنبال انگیزه ها و خواسته های درونی اونها می گردم.
آیا دختر قصد داره از قوانین سخت و سفت و شاید زیاده از حد حمایتی زنانه استفاده یا سوء استفاده کنه؟ اوایل ماجرا که این طور به نظر نمی آد. اون فقط دنبال گرفتن نمره اس و از سیستمی که او رو به پای امتحانهای مکرر و آزارنده می کشونه شاکیه. رفتار مرد تجاوزکارانه اس و می خواد از موقعیتش سوء استفاده کنه. اون مرد داره خرده خرده و به تدریج در دل این سیستم آموزشی برای خودش سلطنتی به پا می کنه که خودش رو مجاز می دونه در حیطۀ اون هر کاری انجام بده. ... دیدن ادامه ›› از تعرض به دانشجو گرفته تا نظریه پردازی علمی و پیشرفت اقتصادی و ...
چیزی که از نظر من شاید مرد رو مستحق چنین مجازاتی قرار نده همین روشنفکری اونه. اون کسیه که داره خودش مبانی این سیستم بیمار رو زیر سؤال می بره. در گفتارش صداقتی هست که جذابه اما انگار لایه های درونی وجودش اون رو به طرف قدرت طلبی سوق می ده تا جایی که خودش قربانی دامی می شه که انگار بر حسب عادت برای طرف مقابل پهن کرده و آخر سر انگار جاهاشون با هم عوض می شه و خودش درست در موقعیتی قرار می گیره که در آغاز طرف مقابل رو قرار داده بود. تا جایی که دیگه گفتگو جواب نمی ده و خوی وحشی گری جسمانی نهفته در وجودش بیدار می شه ... در مقابل هم خونسردی و اعمال فشار هرچند ناعادلانه اما لگالیستی طرف مقابل رو داریم که به نظر من نوعی بی عدالتی قانونیه ...
تشبیه آموزش عالی به عدالت برام جالب بود ... امکان بهره بردن از یک محاکمۀ عادلانه به این معنی نیست که حتما باید کسی رو محکوم کنیم تا این عدالت خودشو نشون بده بلکه می تونه برای همیشه فقط به عنوان یک حق غیر قابل سلب برای او باقی بمونه. حق بهره مندی از آموزش عالی هم همین طوره.
به نظر من تقابل به تصویر کشیده شده در این نمایش تقابل بین حقوق انسانی و اختیارات قراردادیه.
جامعه ای که به جای حقوق انسانی صرفا بر اساس این اختیارات تفویض شده بنا بشه سرشار از تضاد خواهد بود ...
در مجموع نمایش دوست داشتنی و خوبیه که فکر کنم برای بار دوم هم ببینمش ...