شب 21 تیر این نمایش رو دیدم. با یک ساعت تأخیر به خاطر تصادفی که برای مورین پیش اومده بود. اما او با اراده ای قوی بالاخره خودشو رسوند و نمایش اجرا شد. به خاطر اینکه منتظر نشستم و کا ر رو دیدم خوشحالم. خیلی عالی بود. نمایشهایی که از مک دونا دیده ام همه موضوعات ناب و جذابی داشته اند و این یکی هم برای آنکه به زندگی خود من شباهتهایی دارد برایم بی اندازه جالب توجه بود.
بازیهای عالی ای که دیدم مرا به وجد آورد و جلوه های به کار رفته در نمایش با دکور بسیار مختصر اما تأثیرگذار به نظرم بسیار خوب بود.
یک نمایش انسانی خالص ...
تکۀ پایانی نمایش یعنی نشستن مورین به جای مادرش خودش دنیایی از حرف داشت ...
ممنونم ...