بالاخره امروز رفتم فرهنگسرای نیاوران و این نمایش رو تماشا کردم.
این نمایش را می شود گفت یک نمایش آیینی بود که در اون شعر، موسیقی و نمایش ترکیب شده بودند تا به سربازی و‌ جانبازی شهیدان کربلا بپردازد... با زبان یک دختر چوپان و سه سرباز پادگان( سربازخونه) گم کرده.
زمان نمایش حدودا ۳۲-۳۳دقیقه بود.
متاسفانه جمعیت کمی اومده بودند که خب جالبه همزمان در فضای باز فرهنگسرا تعزیه در حال اجرا بود و اهل هنر کم لطف به این نمایش هستند، نمایش زمانش کم هست و دور هست فرهنگسرای نیاوران اما باید از نمایشهای گمنام هم حمایت کرد.
موسیقی و ترومپت و سازهای کوبه ای حین نمایش که زنده بودند خیلی خوب بود.
من ۳ میدم به اثر و گرامی می دارم یاد استاد ابراهیم کریمی هسنیجه از بزرگان تئاتر اصفهان رو و سپاس از دخترشون که کارگردان این اثر بودند.
سوالی که برام ایجاد شده درباره تعداد بازیگران ذکر شده و اجراکننده بود که چرا تفاوت داشت؟