در شبی که نمره تماشاگران و جو سالن صفر بود به نمایش نمره ۲ میدم و برای جناب بهرامی و تیمشون در شبهای پیش رو آرزوی موفقیت و پرفروش بودن دارم.
پ.ن: روزهای بسیار بسیار سیاهی در انتظار سالنهای نمایش از لحاظ فرهنگ تماشا و‌ تماشاگران خواهد بود. جزییات امشب به قدری تلخ و دردناک بود که گفتنی نیست و فقط حضور اتفاقی و‌ جالب خانم پرستو رومی از دوستان تیوالی در صندلی کنارم و یکساعت گپ و‌گفت بعد از نمایش تونست من را آرام کنه.
خستگی یکساعت ترافیک از مسیر ونک به سنگلج در تنم ماند.

همه‌ چیزمان به همه‌ چیزمان باید بیاید...