من نقد کردن را دوست دارم
کم هم اینجا مینویسم،

به نظرم کاری که نشه نقدش کرد بسیار بی ارزشه، به شدت دقت میکنم، بالا و پایین میکنم، با دقت تمام به اجراها نگاه میکنم که درست نقد کرده باشم

از دیشب بعد اجرا فقط یک سوال ذهنمو درگیر کرده
چطور «انسان،اسب / پنجاه،پنجاه» زمین گیرم کرد که هرچه فکر میکنم هیچ چی برای نقد کردن یادم نمیاد، نمایشی که به شدت محسورم کرد، بی نظیر

فقط تنها چیزی که یادم میاد ردپاهایی از نمایش های رضا ثروتی
منو یاد اون زمان مینداخت.