در مجموع فیلم را دوست داشتم فارغ از هرنوع دیدگاه سیاسی اعتقادی و ارزشی.. اول به خاطر نوع روایت جدیدی که از لحاظ فرم داشت دوم به خاطر شناساندن و پرداختن به شخصیت یک فرمانده کم نام ونشان جنگی که نشانه هایی از یک قهرمان واقعی دارد در سینمای کم قهرمان پرور امروزی . فیلم بازسازی چند مقطع از زندگی یک فرمانده جنگی با استناد به صحبت های خانواده و دوستان است . از این رو ژانر فیلم چندان مشخص نیست. تلاش و جسارت یک فیلمساز فیلم اولی برای طبیعی نشان دادن صحنه ها قابل تامل است به خصوص صحنه های کوههای برفی کردستان و البته جنگ. هرچند صدایی از بازیگران به گوش نمی رسد ولی صداگذاری فیلم هم قابل توجه است .دوبله یک فیلم هرچندکار سختی است ولی نقش آفرینی برای صدا به مراتب کار سخت تری است.کاری که مهدویان و تیمش در برخی مواقع به خوبی از پس انجام آن برآمدند. مطمنا اگر نابازیگران فیلم تجربه بازیگری حرفه ای تری داشتند نتیجه کار بهتر می شد. فبلم گاها گرفتار کلیشه های زاید شده و سبب زدگی می شود مانند خاطره خانم پرستار و در پی آن بازی های تصنعی نابازیگران فیلم.نقش شهید همت هم کاملا خنثی و بسیار سطحی است . به نظرم بار دراماتیک و عاطفی آخرین مونولوگ فیلم تمام ضعف ها را لحظاتی از یاد تماشاچی می برد و در مواجهه با صندوق نظرسنجی پسندیدم را می پسندد.