واقعیتی که در دل این تئاتر نشان داده شد این بود که این قشر از جامعه همیشه شادی های مصنوعی را برای روحیه دادن به افراد خانواده نشان میدهند و در این نمایش چقدر این لحظات قابل لمس بود. سوئیچ شدن از طنز به تراژدی از نقاط قوت این نمایش بود. البته ضعف‌هایی در متن وجود داشت(مثل خنده گرفتن از مخاطب با شوخی های جنسی)، البته در خیلی از تئاترها که دستمایه کمدی دارند متاسفانه این مورد دیده می‌شود. البته برای من به شخصه نکات دیگری از این نمایش در ذهنم باقی مانده است. ریتم ابتدایی نمایش کند بود ولی بتدریج بهتر شد،. بازی‌ها قابل قبول بودند. دکور کار را هم پسندیدم. در نهایت باید گفت که این جهان دنیای آدم خوبا نیست. خسته نباشید خدمت تمام عوامل نمایش زیرزمینی ها