به تماشا نشستن مونولوگ یعنی یا قراره یه شاهکار ببینی یا فاجعه. خیلی خوشحالم که هنرمندای تئاتر در هر بار تماشای این سبک از نمایش باعث شدند با رضایت کامل سالن رو ترک کنم. تبریک میگم به آقای بهرامی و تیم خوبشون اما بجاست بصورت ویژه از بازی پر انرژی و روان آقای مجیدی تقدیر بشه. نقش کریم بسیار عالی از کار در اومد و بشخصه بسیار لذت بردم از اینکه ایشون صد در صد خودشون رو روی نقششون گذاشتند. حقیقتا ساده نیست یک ساعت پیوسته اینچنین دیالوگ‌های دشوار رو بدون تپق گفتن.

نورپردازی مناسب، بکارگیری معنادار افکت‌های صوتی، طراحی صحنه متناسب با ساده‌ترین ابزار ممکن که به صورت پویا کاربردشون تغییر می‌کرد و متنی که ذهن تماشاچی رو با فضای ایران ۱۵۰ سال قبل همسو می‌کرد.
در انتها تماشای این نمایش رو به دوستان طرفدار سبک مونولوگ پیشنهاد میکنم.