درود عزیزان. گروه اجرایی خرمهره، علی رغم مشکلات سالن هماهنگ کرده است که جای نشستن دوستانی که بلیط تهیه کرده اند، همان باشد که خود تصمیم گرفته اند. بابت بی نظمی امروز خود را مسئول می دانیم. امروز سالگرد علامه دهر بود و بسیاری از دوستان مهمان نمایش شدند. امیدواریم با تلاش عوامل پشت صحنه ی نمایش خرمهره اتفاق امروز تکرار نشود.

http://www.pishkhaan.net/rooznameh/Saba
گفتگوی روزنامه صبا با کارگردان نمایش خرمهره. امروز دهم مرداد. در صورت تمایل می توانید متن کامل گفتگو را از طریق لینک بالا دنبال کنید.

پرندیس سپاس از نگاه و انرژی مثبت شما. باز هم سپاس آقای تهوری

محمد صالح اعلا
نمایش به گمان من در مضمون نگاه ابزوردی دارد و بیشتر نشانه است و نشانه هم باید بیشتر فکر کرد و در موردش حرف زد . در کل می توانم بگویم که همشون خیلی نازنین و پرشور بودند و خوشحالم که این نمایش را دیدم

مسافر آستانه
خیلی خوشحالم که توفیق پیدا کردم این کار و ببینم . در میان موضوعات متعددی که این روزه در نمایش هامون شاهد آن هستیم، این یکی از موضوعات بسیار بسیار ضروری برای کار کردن است به دلیل اینکه ما برای توجه کردن به هر چیزی متاسفانه نگاه غمگینانه داریم. در حالی که در این نمایش ما یکی از جدی ترین مسایل را در قالبی شاد و دلخوشانه شاهد بودیم و به نظرم این ارزشمند است . به نظرم ما شادی هایمان بسیار کم است . ولی نه اینکه به هر موضوعی ، به هر چیزی ، به هر سوژه ای کمدی نگاه کنیم . کمدی فاخر جدی ترین حرف های سیاسی و اجتماعی را که در زندگی شاهد آن هستیم به اجرا می گذارد. استرس و عصبیت مردم را می توان با دلخوشی مطرح کرد و این برای من بسیار بسیار ارزشمند است . کارگردانی بازیگری با تمام اجزایش به نظرم با مهارت اجرا شد . محسن قصابیان بار دیگر ثابت کرد که همان محسن قصابیان است. محسن تئاتر را خوب می شناسد و توانسته است با ایجاد موقعیت های کمیک ، جدی ترین حرف ها را بدون اینکه تماشاگر ذره ای خسته بشود بزند . رعایت ریتم معمولا جزو سخت ترین قسمت کارگردانی است . محسن به خوبی از پس حفظ ریتم برآمده بود. دیدن خرمهره برای من بسیار خوشحال کننده بود.

محمد طاهری راد
شیوه کار ، با کارهای کمیک دیگر متفاوت بود . این نوع از کمدی به هر حال توی جامعه مون و کارهای که روی صحنه است، کم پیدا می شود. این شیوه ی موفق و متفاوتی برای ارتباط باتماشاگر است. میزانسن ها به نسبت نقش ها ، به نسبت فضایی که خواست ایجاد بکند خوب بود . کارگردان بهترین بهره را از این شیوه برده بود . میزانسن ها هم به نسبت آن چیدمان شده بود و ما را در لحظات شادی و تلخی همراه می کرد . نوع کمدی شاید بشود گفت شبیه گروتسک است، اما ایرانی . این خنده ای که از تماشاگران می شنویم، به نوعی گریه و غم به همراه دارد. می خندیم اما خنده دردناک است . به همین دلیل عرض کردم که این نوع کمدی کمتر کار می شود و یا اصول کار رعایت نمی شود . ریتم کار خوب بود . درست است گاهی اوقات دیالوگ ها کامل شنیده نمی شد،
ولی در عین حال ریتم تند جذابیت کار را بیشتر کرده بود . غیر از یکی دو مورد که اواسط کار یه کم ریتم افت پیدا کرد ولی بقیه کار ریتم خوبی داشت. به نظر من شخصیت اصلی کار پژمان عبدی بود و محوریت داشت هرچند محسن هم نقشش تاثیرگذار بود . بازی ها هم خوب بود و تعامل بین بازیگران عالی . فقط شخصیت کت و شلواری به نظرم وصله نچسب بود.ممکن است که جاهایی در مفهوم کار کمک کند ولی در کل به نظر بنده کمی زائد میامد یا شاید با بیشتر کار کردن روی اون شخصیت میشد که کمی چفت و بست داد. . قسمت موسیقیایی کار هم جزئی از کار شده بود و خیلی خوب بود. . در مورد متن کار هم می توانم بگویم که من مفهوم کلی ای که آقای نقدعلی قصد ارائه اش را داشتند را دریافت کردم . دیالوگ نویسی خوب بود ولی بعضی جاها باید کمی فکر می کردم که بفهمم دیالوگ چی بود . متن توانسته بود مفهوم کلی را انتقال بدهد.

مهرداد نظری
یه کار خوب بود که حال آدم را خوب می کنه . مرسی به آقای قصابیان ، مرسی به همه اعضای گروه که بعد از مدت ها توانستم کار خوبی را ببینم . من خیلی وقت پیش از محسن کار دیدم و فکر کردم با مالیخولیای ذهن محسن طرف باشم ولی متفاوت و عالی بود .

هادی مرزبان:
کار نویی بود. گروه خیلی زحمت کشیده بود . بازیگران خیلی خوب بودند. به هر حال یک اجرای نو دیدیم. از نظر مفهومی من خیلی لذت بردم. فکر بسیار خوبی پشت کار بود. من یاداشت هایی برداشتم و انشالله همیشه در تیاتر اینطور فکر و اندیشه حضور داشته باشد.

حامد نصرآبادیان：
روزگاری که در جعبه ابزار هنر نمایش ایران کمتر پیچ و مهره ها به هم میخورند، خوشحالم که شاهد نمایشی بودم که خرمهره مناسبی برای پیچ گم شده ی تئاتر پیدا کرده . محسن قصابیان برای پیچهای پر رزوه ی حس ، بدن و بیان مهره های خوبی جور کرده است.بیان خوب، استفاده مناسب از موسیقی و ریتم ،نمایشی را در پی آورد که زمان فراموش و فکر آغاز می شود .
تبریک به محسن عزیز و گروه یک دست و ساده و بی اضافاتش،همچون طراحی صحنه اش.

نظر بایرام فضلی، کارگردان و فیلمبردار سینما در مورد خرمهره:
لذت بردم. بعد از مدت ها یک کمدی جذاب دیدم.بخصوص تیاتر کمدی . زنده و رودر رو با تماشاگر. من از گذشته های دور با شیوه ی اجرای محسن آشنا هستم. این کار هم نقد اجتماعی داشت، هم تفریح. گمونم آدم و به فکر هم فرو می برد. مهم تر این که یک ساعت مداوم ما رو میخکوب کرده بودن.

دکتر ناصر بخت: به نظر من کار خیلی خوب بود هم بازی های خیلی خوبی داشت هم کارگردانی خوبی داشت. در متن هم الهام گرفته بود از فرهنگ ایرانی حتی زبانی داشت که به نظر من بین المللی هم است و به راحتی می تواند در کشورهای دیگر اجرا شود و همین تاثیری که بر ما گذاشت را بگذارد.همین مفرح بودن هم عمیق بود. در کل کمدی خوبی بود.

نظر دکتر پدرام صدرایی، مدرس سینما: کار خیلی عالی بود. خیلی ریتم عالی داشت. طنز خوبی داشت . کار به نظر من عالی بود.