"آرایشی نه چندان غلیظ"
فیلم حمید نعمت اله در واقع یک فیلم متوسط است نه میتوان اثر را فوق العاده خواند نه بد.
کارگردان در وهله اول در انتخاب بازیگر به فیلمش لطمه زده،حامد بهداد که کماکان کاراکتر روانپریشش را ادامه میدهد و طناز طباطبایی هم چیزی به فیلم اضافه نمیکند.
در عوض حبیب رضایی مثل همیشه عالیست ولی از کنار بازی خوب جمال اجلالی و علی عمرانی(برقی)هم نمیتوان به سادگی گذشت که متاسفانه شخصیت برقی در فیلم مهجور میماند و آنطور که باید به آن پرداخته نمیشود.
کارگردان بسیار سعی دارد فیلم ریتم داشته باشد ولی متاسفانه گاهی ریتم فیلم خوب میشود و گاهی بسیار کند و کشدار.
ارتباط بین شخصیت ها در فیلمنامه خوب تعریف نشده و بعضی از سکانسها (مثل قلعه پرتغالیها) بیش از حد کش داده شده.
از نکات خوب فیلم تیتراژ گیرای فیلم و موسیقی شنیدنی سهراب پور ناظری و لوکیشنهای بومی چابهار است.
در کل فیلم بدی نیست ولی نسبت به آثار قبلی نعمت اله "ضعیف" است.