یک بار بلیط گرفتم که با مکبث در یک روز ببینم، اجراها کنسل شد و افتاد به هفته بعدش. برای اولین بار در عمرم فراموش کردم بلیط دارم! کلی غصه خوردم و به زمین و زمان بد و بیراه گفتم. بعد شنیدم تمدید شده اما در شهرزاد! هی وای من! ولی خب از اونجایی که خیلی روی موضوع جنگ حساس هستم و کلی راجع به این نمایش و دیدگاه متفاوتش به جنگ تعریف شنیده بودم، تصمیم گرفتم برم. متاسفانه یک مقدار ناامید شدم چون جنبه "جنگ" برایم اونقدر برجسته نبود و بیشتر نمایش طنز بود با کمی چاشنی جنگ. بی شک از خلاقیت اجرا خیلی خوشم آمد و اصلا از دیدن نمایش پشیمان نیستم. مطمئنم اگر پیش فرضی نداشتم، خیلی بیشتر تحت تاثیر قرار میگرفتم.
بازیها را دوست داشتم بخصوص خرچنگ و حلزون و پروانه را :) راه رفتن خرچنگ عالی بود :) از جعبه های روی صحنه و استفاده شون خوشم آمد.
صبا جان با قلم شیوایش در مورد ناواضح بودن برخی مکالمات و بی مناسبت بودن مونولوگ کبوتر توضیح داد
چیزی که مایه مسرتم شد این بود که نمایش "فقط" با 15 دقیقه تاخیر شروع شد، عکاس نداشت و "فقط" سه چهار نفر موبایل روشن می کردند! به کجا رسیده ایم 🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️

برای شاهین ه: آقا اندازه چهل تومن لباس دادن و سی تومن هم طنز 😂😂