نه

مرسی آقای نصیری ، خیلی زیاد مرسی

خواهش می کنم راستش یکی دو روز پیش نظر شما رو خونده بودم و می دونستم این روانی بازی ها از مارتین مک دونا بر میاد ولی نه تو لی نین و نه تو مرد بالشتی که دیده بودم همچین داستانی وجود نداشت تا این که امروز نمایش کانامارا رو دیدم و یهو یاد کامنت شما افتادم. به محض اومدن به خونه گفتم خانواده ای رو از نگرانی برهانم :) :D