نمایشی گیرا، پویا و پر از جنب و جوش که افزون بر داستان اصلی، هر کدام از کارکترهایش داستانی جداگانه برای خودشان داشتند (تا جایی که دختر بزرگ خانواده بیش از یک داستان برای خودش داشت؛ یکی در جایگاه طاهره و دیگری در جایگاه رامِش) و گرمای داستان، تماشاچی را تا پایان سرحال نگه می داشت.
اگرچه ((سیزده بدر)) درباره ی طبقه ی فرودست بود اما نمایشنامه نویس با برگزیدن پیشه ای همچون کار کردن در اسنپ برای دو تا از کارکترها، طبقه ی (گسترده ی) میانه را هم به گود می آورد تا گیرایی نمایش را دوچندان کند و بتواند تماشاگر بیشتری را به تئاتر بیاورد.
افسوس که ((سیزده بدر)) دیگر تمدید نشد تا بتوانم دوباره به تماشایش بنشینم!