من تقریبا ضد تئاترهای موزیکال هستم و بجز یک تجربه اونم خارج از کشور هرگز نتوانسته بودم با نمایشهای موزیکال ارتباط برقرار کنم تا شب اجرای این نمایش که با کمترین توقع ممکن فقط برای دیدن دوستان همراهشون شده بودم که در کمال تعجب مثل داستانهای پریان ناگهان ورق برگشت و جادوی موزیک زنده صدای خواننده توانا تلاش بی نظیر بازیگران و نور و گریم و دکور جذاب نمایش مثل یک گرداب منو به درون کشید و با لحظه لحظه داستان همراهم کرد و چه لذتی برام به ارمغان آورد.
باورم نمیشه دوستان منتقد آمدند نمایش قصه پریان یا fairytale ببینن بعد ازش توقع بیانیه سیاسی یا رساله جامع فلان را دارند؟ اسم نمایش روشه همه انیمیشنش رو دیدند و ازش خبر دارند تازه نوشته تمام موزیکال بعد میگن چرا همه با شعر حرف میزدند؟ خب چرا ذغال سیاهه یا برف سفیده؟ ماهیت شیمیائی اش مورد سو الم نیست بلکه علت وجودی و باور عمومیش منظورمه؟ مگه میشه از برف توقع دیگه ای داشت؟

افسانه یا قصه پریان قراره خیلی ساده/ عمومی/ مفهوم/ در سطحی ترین شکل ممکن به عمیقترین مفاهیم انسانی بپردازه و از کوچک تا بزرگ رو پوشش بده و حلقه های گمشده اخلاقیات و گره های روانشناسی بشر رو بهش یادآور بشه همون چیزهایی که یا نیستند یا کمرنگ شدند و نتیجه اش شده حال و روز امروزمون!!!

قصه پریان مفاهیمی مثل عشق، خیانت، وفاداری و سرنوشت را به چالش میکشد. اساسی ترین مسئله این نمایشنامه (دیو و دلبر)، انسان است. نویسنده با ... دیدن ادامه ›› قرار دادن انسان به عنوان موضوع اصلی، درباره ناتوانی او حرف می زند و از سرگشتگی ای سخن می گوید که به واسطه نقص بشر در او وجود دارد. نمایشنامه، فرض خود را بر داستان عامیانه پریان می گذارد که انسانی دل در گرو عشق هیولا می گذارد/ هیولایی که فقط با آموختن و درک ایثار میتواند انسان شود. و و و

مگه قراره چقدر پیچاند و پیچاند تا حرف حساب زد بابا گاهی شل کنیم و لذت ببریم بخدا به جایی بر نمیخوره.

پ ن: حمید حامی حقیقتا خواننده بزرگیه ای کاش قدرشو بیشتر میدونستیم اگر همه المانهای این نمایش دور از ذهن نقاد و خسته ماها باشه بازم شنیدن صدای حامی عزیز ارزش دوساعت وقت رو حتما داره