" وقتی همه چیز از سقوط شروع میشه و به سقوط ختم میشه، باید گذشت ... " سپاسگزارم از هنرمندانی که اجراهای فاخر ارائه میکنن و حرف های جامعه رو میگن. اجراهایی که آدمها رو تکون میدن و به فکر وامیدارن.
سقراط، بخاطر این که جناب آئیش خود جنس هستن و یک تنه تماشاگر رو درگیر این شخصیت میکنه تئاتر خوبیه. سقراط، به عنوان یک مصلح متفکر پاک، بخاطر حرف هایی که میزنه و دغدغه هایی که در مورد انحطاط اخلاقی جامعه داره و وطن دوستی اش و این که باید از این وطن یه آرمان شهر ساخت و گریختن چاره نیست و تمام حرفهایی که در مورد آتن و مردم اش میزنه که عینا برای هر نقطه دیگه دنیا خصوصا کشورهای استبداد زده مصداق داره به دل میشینه.
اما حواسم که از سقراط پرت میشد به نظرم افلاطون اصلا افلاطون نبود، نوعی بازی جناب آقاخانی در چند تا از کارای اخیرشون خیلی شبیه به هم بودن و البته یه نقش های دیگه ای هم انتخاب بازیگر خوبی نداشتن. یه صحنه هایی یا نباید باشن یا باید درست باشن. مثلا آخر مهمانی کریتون‎‏، اگه قراره یک رقص تکنو یا هر چیز دیگه ای داشته باشیم باید حداقل یک دقیقه موسیقی تند و رقص نور و تمرکز روی صحنه رو داشته باشیم. دنیای مردگان کاملا شبیه دنیای زندگان بود و هیچ کمک بصری برای تفکیک این دو تا فضا نشده بود. انگار بازیگران فرعی کلا ناراضی بودن. برای یه صحنه هایی مثل آخر دادگاه یه موسیقی کوبنده در لحظه پرت کردن کاغذها لازم داشتیم و البته به کاغذ بیشتری نیاز بود. به نظرم در هزینه ها صرفه جویی شده بود. گروه تئاتر مده آ اصلا هماهنگ نبودن، با اینکه الان بیش از دو هفته اس که از شروع اجرا میگذره. سرتون رو درد نیارم، خرده انتقاد زیاد دارم به کار ولی چیزی کم نمیکنه از لذتی که از تماشا بردم.