درود
از آن فیلم هایی که دوست ندارم نقدش کنم. هجرت حدیث کندن ریشه است. این داستان هجرت، درد مشترک است، حتی برای آنهایی که مهاجر نبوده اند. لوران گوده در الدورادو چنان صحنه هایی خلق میکند که خواننده صفحه به صفحه همپای این مهاجران میدود، تن به سیم خاردار میدهد و دل می برد...اما اینجا داستان ریشه دواندن است و نکندن، عشق و جبر و مردی که نمیخواهد دل بکند حتی به قیمت چند متر مکعب عشق.