با درود
واقعیت اش من در یک جمله بخوام نظر بدم میشه... خیلی شیک و مجلسی.
از اون جایی که قرار بوده بیشتر کنسرت باشه پس سطح انتظارمون رو از تئاتر آوردیم پایین که البته من با قسمتهای تئاتری اش بیشتر کنار اومدم. در مورد کنسرت هم من جناب خطیبی و صداشون رو دوست دارم منتها در همون حدی که تو ترانه های قدیمی بود و خانم شاکری هم انگلیسی صحبت کردن شون خوب بود و فارسی خوندن شون. حالا خب یه علاقه ای دارن جناب خطیبی به انگلیسی خوندن که به واسطه همراهی ایشون با استاد رحمانیان این فرصت در اختیارشون قرار میگیره تا روی صحنه تالار وحدت بازخوانی آهنگ های مورد علاقه شون رو انجام بدن که همچین فرصتی بعید می دونم به راحتی در اختیار خواننده های جوان و فعال عرصه موسیقی کشور قرار بگیره. تو لحظه هایی که خانم آوانسیان فرصت پیدا میکردن که بخونن، تماشاگر میتونست یه کار حرفه ای رو بشنوه. البته انقدر پس از هر ترانه جناب خطیبی و خانم شاکری تشویق می شدن که به نظرم از خود اجراهای اصلی انقدر استقبال نشده بود. بگذریم ... این که یه حرکت جدید بود قبول ولی این تئاتر در سطح انتظار من از استاد رحمانیان نبود و کنسرت هم همچنین. خیلی عالی میشد و حتما هم میشد که تماشاگر با بازی های بهتر به نقطه مناسب برای ترانه برسه و با یک اجرای حرفه ای به اوج برسه. این اتفاق در قسمت هایی از ترانه های قدیمی با اجرای زند وکیل افتاد و اشک همه رو در آورد.
البته اینها نظر شخصی بنده اس و با توجه به تشویق های عمیق تماشاگران در سالن من کاملا به نظرات و احساسات خودم مشکوکم.