درود
اگر هدف نمایشنامه به نتیجه رساندن یک بحث فلسفه اخلاق است که به آن نقطه نمی رسیم اما در بیان یک چالش روزمره اخلاقی عالی است. یعنی از آن کمدی های دوربرد نیست. ژانر طنز نمایش به لطف بازی خوب افشین هاشمی به کالبد اجرا خوش نشسته است، هر چند من به لحاظ تطابق شخصیت و بازی، اجرای خانم مستوفی را عالی دیدم؛ نمونه یک زن عقل مدار که احساس اش را در جهت هدفش به کار میگیرد. این کاراکتر در زندگی واقعی همین است و همواره هم با یک آدم احساسی ازدواج می کند. کلا شاهد زوج های کلاسیکی هستیم که نشانه آگاهی نمایشنامه نویس و البته توانمندی کارگردان در هدایت بازیگران به این سمت است. صحنه پردازی را به شخصه دوست نداشتم. اصلا ترجیح می دادم آن اتاق واقعا یک در داشت که یکی دو بار کوبیده می شد و تماشاگر را از جا می پراند و نور هم بنظرم می توانست بیشتر کمک کند. در کل گذر زمان را حس نکردم و تا ساعاتی پس از اجرا به معمای صحنه فکر می کردم.